Kijken + Zien

De aarde trouw blijven.Wortels en bieten afdekken met stro.In het vroege jaarweer in de grond planten.Wortels ontspruiten en de kleurenpracht toont zich.

Bloemen en kruiden verschijnen. Wilde planten trekken de aandacht, van de buitenwereld afgesloten om lief te hebben. ‘Zusje, bruid,een besloten hof ben jij,een gesloten tuin,een verzegelde bron.’ Hooglied 4:12 Schoonheid, rust, helderheid, donker, verwarring, licht,ritme, adem, harmonie. Lopend naar de bron. … Vervolgd

Kijk naar de boombladeren. Ze zijn bijzonder. Ze voeden ons, voorzien ons van zuurstof, genezen, verbergen en inspireren ons. Het blad valt, is boom geworden. De vorm helpt om te overleven. Noem het een klimaataanpassing. Mijn verbeelding raakt de werkelijkheid. … Vervolgd

De wandeling laat je in het beeld stappen. De natuur gaat ontkiemen, Knoppen geven kleur aan de tak. In het water vouwen zich de bladeren open. Heldere lucht laat het stuifmeel waaien, door vogelgeluid begeleid. Voorjaar komt hoog van boven, … Vervolgd

Het seizoen verandert de tuin,de bladeren liggen vochtig.Stengels staan nog rechtvan bloemen die geweest zijn.Een nieuwe werkelijkheid van kleur en patronen. De tuin gloeit in donker rood, paars en goud.Tussen planten met stekelig zaad nog een eenling opvallend magenta. Rechtop … Vervolgd

Komend uit het bos loop ik langs een veld, hoge stengels aan mijn zij, maiskolven in de oksels,kleurige rode pluimen vast door het groen. In ’t veld kleurt de natuur zomers. Deze verschijning maakt indruk, een nieuw beeld ontstaat.

Daar waar grassen wild groeien langs de berm, zie ik een natuurveld van zoveel fluitenkruid. De bladeren kleuren sapgroen. Een ritme van herhaling;‘Hollands kant’ staat tussen het hoge gras. De stengels recht en strak, als een fluit met twee of … Vervolgd

Het sneeuwt bloemblaadjes, aan de Prunusboom maar 7 dagen.Het nieuwe ontluiken in zacht, roze liggend als een tapijt. Bloemblaadjes in kransen,miljoen jaren geleden een uniek vondst. De lente staat op,ik schilder kleur en vorm als oerbloem.

Zaaddozen en knoppen, bladeren die zich samen voegen.De aarde is stevig. Bloemen verwelken.Stervende bomen.Gebogen lijnen.Vruchten zwellen.Bloei bereikt een eindpunt. Gestolde beweeglijkheid. Open, leeg, machteloos, doods. Ik volg het verrassende kleurenpad,en kijk naar het grote geheel. Opsnuivend als een zintuigelijk beleven,voel … Vervolgd

Windstil, de lucht is blauw. Ik wandel door Lusthof De Haeck.Natuur ooit door de mens aangelegd, de tuin van Monet in het veengebied.Mijn blik gaat op en neer, zintuigen gaan open. Licht en verendop de zachte bladeren.Over een Japans bruggetje, … Vervolgd